அறியாத ஆயுள் இதில்
அனுபவிக்க எண்ணியே
ஆரம்பர வாழ்வுதனை
அணை போட்டு விடாதே
அருவி போல் பொங்கிவரும்
அவன் அன்பு அதற்கு...
உள்ளமதில் உனை
உணராமலே உதித்திட்ட
உண்மை அன்பு அதனை
உறவுகளுக்காயும் - உன்
சுயநலத்திற்காயும்
உதிர்ந்து விடாதே
ஊருக்காய் உதயமாக்கி
உன் வாழ்வுதனில்
உலர்ந்த காற்றை சுவாசிக்கும்
உமைப் பொண்ணா நீயும்?
நெஞ்சமதில் நேர்மை கொண்டு
நீதி வழி பயணிக்கும் நீ
விதி விரிக்கும்
சதிவலையிலே சிக்காது - உன்
மதிதனை மீட்டி பார்த்தே
பதியாய் அவனையே பற்றி விடு..
1 comments:
எதுகையும் மோனையுமாய் கவிதை களைகட்டியிருக்கிறது.
Post a Comment